Έχω την τύχη (καλά μερικές φορές όταν έχεις ξενυχτήσει είναι και ατυχία), να έχω μια λαϊκή αγορά κάθε Σάββατο κάτω από το παράθυρό μου. Πρόκειται για την λαϊκή της Πανόρμου (κοντά στο μετρό) και η οποία γίνεται εναλλάξ στις οδούς Δουκίσσης Πλακεντίας ή Λουίζης Ριανκούρ. Βέβαια ακόμα δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω ακριβώς την περίοδο της εναλλαγής αλλά είμαι μόλις 9 μήνες στην γειτονιά…
Τα φορτηγά αρχίζουν να ξεφορτώνουν κατά τις 4 τα ξημερώματα και ο Δήμος περνάει να καθαρίσει κατά τις 6 το απόγευμα. Γίνεται πανηγύρι κάτω από το παράθυρό μου και αυτό έχει το καλό ότι και κάποιος που κάνει εργένικη ζωή σαν κι εμένα και συνήθως δεν τρέχει στις λαϊκές γιατί βαριέται, δεν γίνεται να μην μπει στον πειρασμό να κατέβει να πάρει κανά φρέσκο φρούτο η ζαρζαβατικό.
Για εμένα η μορφή της λαϊκής είναι ο Μανώλης.
Είναι ένας παραγωγός που δεν φωνάζει τα κλασσικά “1? τα αγγουράκια” κλπ, αλλά ατάκες όπως οι εξής:
– “Ελάτε στον Μανωλάκηηηηη…”
– “Ο Μανωλάκης είναι το καλύτερο παιδίιιι….”
– “Ο Μανωλάκης δεν σας γέλασε ποτέεεε… ”
– “Είμαι ο Μανώωωλης…”
Μιλάμε κορυφή ο τύπος. Βέβαια συνήθως δεν έχει και πολύ κόσμο στον πάγκο του και ίσως θα έπρεπε να αλλάξει … πολιτική μάρκετιγκ 😛
1 comment