5ετές πλάνο

Με αφορμή την ελπίδα που έχει φανεί τις τελευταίες 2 βδομάδες για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό (και εννοώ φυσικά την δραστηριοποίηση της ΠΕΚ με πρωτοστάτη τον Βγενόπουλο της MARFIN), καθόμουνα και σκεφτόμουνα λίγο τα πεπραγμένα της τωρινής διοίκησης του Παναθηναϊκού, υπό τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Πραγματικά ήθελα να δω τα πράγματα χωρίς να είμαι αρνητικά προκατειλημμένος, με το βλέμμα ενός “αντικειμενικού” παρατηρητή.

Υπάρχουν πολλά επίπεδα στα οποία μπορεί κανείς να κρίνει το πόσο καλά τα πάει μια ομάδα. Το κυριότερο φυσικά είναι οι τίτλοι. Μετά είναι οι λεγόμενες “πορείες στην Ευρώπη” στις οποίες μας είχε συνηθίσει ο Παναθηναϊκός και είναι και ο λόγος που έγινα Παναθηναϊκός εκεί γύρω στο 1985. Φυσικά υπάρχει και η “καλή μπάλα” και το θέαμα. Υπάρχουν τα γήπεδα, οι οργανωμένες μπουτίκ και αρκετά εξωαγωνιστικά στοιχεία τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν έναν φίλαθλο. Δυστυχώς , χωρίς να θέλω να επεκταθώ παραπάνω, η ομάδα μου δεν με ικανοποιεί τα τελευταία χρόνια σε τίποτα από αυτά.

Πάντα διοχετεύεται από την διοίκηση του Παναθηανϊκού προς τον κόσμο του, ένα αίτημα για υπομονή, για στήριξη της ομάδας στο (μεσο)μακροπρόθεσμο πλάνο δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής δύναμης κλπ κλπ. Να το δεχθώ ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού δεν είναι και οι πιο υπομονετικοί στον κόσμο (και καλά κάνουν αρκετές φορές, αφού μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και όχι για κάποιον τυχαίο σύλλογο). Αλλά δυστυχώς ακόμα και αυτά τα 5ετή πλάνα που παίρνουν παράταση κάθε χρονιά για την επόμενη 5ετία, έχουν αποτύχει οικτρά στον ΠΑΟ.

Έπεσε στα χέρια μου το διπλανό εξώφυλλο της Αθλητικής Ηχούς προ 3ετίας. Η εφημερίδα πανηγυρίζει για το πράσινο “παιδομάζωμα” που σε μια 5ετία θα έχει κάνει τον Παναθηναϊκό πανίσχυρο. 3 χρόνια μετά είναι εύκολο στον καθένα να δει πόσο παταγωδώς απέτυχε αυτή η προσπάθεια, όπως και άλλες στο παρελθόν. Από τους παίχτες που εικονίζονται, είναι ζήτημα αν όταν κλείσει η 5ετία θα παίζει έστω και ένας στον Παναθηναϊκό. Τις πιο πολλές πιθανότητες να το κάνουν, συγκεντρώνουν οι Μόρρις και Τζιώλης. Ο πρώτος έχει γίνει ένας καλός κεντρικός αμυντικός, ο 2ος ακόμα 3 χρόνια μετά παραμένει ένας ελπιδοφόρος χαφ, που κατά πολλούς παναθηναϊκούς δεν έχει θέση βασικού στον Παναθηναϊκό που ονειρεύονται.

Τον Φάνη Γκέκα, η διοίκηση αφού αρχικά θέλησε να τον στείλει στον ΠΑΟΚ ως αντάλλαγμα του “Σάλπι”, τελικά τον “σκότωσε” δινοντάς τον στην Γερμανία. Και αυτός βγήκε πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα και έγινε ο βασικός επιθετικός της Εθνικής Ελλάδος που πήγε άνετα στο Euro. Τι να σχολιάσει κανείς…

Ο Άντερσον ήρθε τραυματισμένος στον Παναθηναϊκό, έπαιξε όλο κι όλο ένα ματς (ντέρμπι με ΑΕΚ), έμεινε 2 χρόνια εκτός για να αποθεραπευτεί και τελικά έφυγε από την ομάδα χωρίς να ξαναφορέσει την πράσινη φανέλα, αλλά και χωρίς να ξαναβρεθεί στο επίπεδο που όλοι πίστευαν ότι ήταν όταν αγοράστηκε.

Ο … Μπίδης δόθηκε και αυτός για να έρθει ο “Σάλπι”, αφού προηγουμένως αποδείχτηκε “λίγος” για ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού. Ίσως δεν στηρίχτηκε και αρκετά ως επιλογή, ποιος ξέρει; Αν δεν στηρίζεις ο ίδιος το 5ετές πλάνο σου, πώς περιμένεις από τους οπαδούς να το στηρίξουν;

Ο Σανμαρτεάν ήρθε σαν μεγάλο ταλέντο , αποδείχτηκε ότι ήταν όντως μεγάλο ταλέντο, αλλά και ότι θα παραμείνει για πάντα ένα πρώην μεγάλο ταλέντο. Η … ευαίσθητη ψυχή του και το ευαίσθητο κορμί του, δεν του δίνουν την δυνατότητα να επιβιώσει στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Έγιναν προσπάθειες να ξεπεράσει τους συνεχόμενους τραυματισμούς και να επανέλθει περδίκι. Δεν τα κατάφερε. Στπ τελευταίο ματς που τον είδα πάντως live στην Λεωφόρο, στην τελευταία συμμετοχή της ομάδας στο Champions League απέναντι στους Rangers, Ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα στο γάλα από τους υπόλοιπους 21 του γηπέδου. Παίζει(;) κάπου στο Βέλγιο απ’ όσο ξέρω.

Ο Παπ αν και είχε κάποιες καλές στιγμές, δεν κατάφερε ποτέ να εντυπωσιάσει όσο την πρώτη του χρονιά στην ομάδα, που ήρθε σαν εναλλακτική επιλογή από την … Burnley και τρέλανε κόσμο. Έκανε ένα μεγάλο συμβόλαιο, αφού μετά από λαϊκή απαίτηση εξασφαλίστηκε ότι δεν θα καταλήξει στον Ολυμπιακό, αλλά ο ερχομός του “Σάλπι” στην ομάδα, μάλλον εξαφάνισε και τις τελευταίες ελπίδες να γίνει ο παίχτης που όλοι γουστάραμε. Τελευταία πλακώθηκε και με τον Πεσέιρο και φαίνεται ότι θα μας χαιρετήσει σύντομα κι αυτός. Μάλιστα ακούστηκε το όνομά του για ανταλλαγή με τον Χριστοδουλόπουλο του ΠΑΟΚ… Δύσκολα θα κλείσει μαζί μας την 5ετία.

Ο Έκι… Πραγματικά μεγάλος παίχτης που ΑΝ δεν είχε εκείνον τον τραυματισμό… ποιος ξέρει. Η πραγματικότητα είναι ότι τα τελευταία 2 χρόνια ζήτημα αν έχει παίξει 10 ματς. Δεν θα ξεχάσω αυτό που είχα ακούσει από γνωστό γνωστού (κλπ κλπ) που ήταν στο τιμ που του έκανε φυσιοθεραπείες αμέσως μετά τον πρώτο τραυματισμό του: “αυτός με αυτό που έπαθε, δεν θα ξαναπαίξει μπάλα…” Μακάρι να βγει ψεύτης. Πάντως στην ομάδα υπάρχουν Ίβανσιτς, Καραγκούνης και όπως λέγεται έρχεται και άλλος Λατίνος χαφ…

Ο Βύντρα, γνωστός και ως … Λουκίνιο. Δεν είναι που δεν είναι ο πιο τεχνίτης και σταθερός παίχτης, μπήκε και στο στόχαστρο της κερκίδας και έδεσε το γλυκό. Για ότι στραβό γίνεται στο γήπεδο, φταίει ο Λουκάς. Αρκετές φορές φταίει πραγματικά βέβαια. Μπορεί να είναι διεθνής, αλλά πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν κάνει ούτε για Γ’ Εθνική. Ανυπομονεί να ξενιτευτεί στην Γερμανία να ηρεμήσει… Δύσκολα θα είναι εδώ στο τέλος της 5ετίας.

Ο Μάντζιος . Tαλέντο ήρθε, ταλέντο είναι ακόμα… Συνήθως αναπληρωματικός έκανε μόνο 1-2 πραγματικά καλά παιχνίδια (1 το ντέρμπυ με την ΑΕΚ φέτος) και όπως φαίνεται σύντομα θα πάει και αυτός για Γερμανία. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι το 5ετές πλάνο στηρίχτηκε ποτέ πάνω του.

Και τελευταίος ο Σπυρόπουλος. Μια μεταγραφή ταλαντούχου αριστερού μπακ, που ακυρώθηκε τότε λόγω υποψιών ντόπιγκ. Μετά από 3 χρόνια, ο παίχτης μπορεί να μην θεωρείται ακριβώς ταλέντο, αλλά ο καλύτερος Έλληνας αριστερός μπακ, αλλά μόλις τώρα θα παίξει για τον Παναθηναϊκό. Τόσα χρόνια έπαιζε στον Πανιώνιο και φέτος αποκτήθηκε σε τιμή 4πλάσια της τιμής που είχε συμφωνηθεί τότε. Μαζί με τον Μόρρις και τον Τζιώλη θα αποτελέσουν τους μόνους από τους “Φρουρούς της ελπίδας” που θα έχουν σημαντικό ρόλο ενδεχομένως, στο τέλος της 5ετίας.

3 στους 11 … Πώς να μην απελπίζονται οι Παναθηναϊκοί;